ایجاد توکن‌های ERC-20 بر بستر اتریوم به یکی از روش‌های محبوب و پرکاربرد برای توسعه‌دهندگان و شرکت‌هایی تبدیل شده است که می‌خواهند پروژه‌های خود را وارد دنیای ارزهای دیجیتال کنند. این توکن‌ها، به دلیل سازگاری بی‌نظیر با شبکه اتریوم و بهره‌گیری از استانداردهای دقیق، امکان ایجاد و مدیریت ارزهای دیجیتال را به شکلی بسیار ساده و ایمن فراهم می‌کنند. مقاله حاضر، با تحلیل و بررسی جامع، به تشریح مزایا و کاربردهای این توکن‌ها پرداخته و به علاقه‌مندان حوزه ارزهای دیجیتال اطلاعات ارزشمندی ارائه می‌دهد.
در این مقاله، به بررسی چگونگی ایجاد توکن‌های ERC-20 خواهیم پرداخت و استانداردهای کلیدی که برای ساخت این توکن‌ها نیاز است را معرفی می‌کنیم.
توکن ERC-20 چیست؟
توکن ERC-20 به عنوان یکی از معروف‌ترین استانداردها در دنیای ارزهای دیجیتال، نقش مهمی در اکوسیستم اتریوم ایفا می‌کند. اصطلاح ERC مخفف عبارت “Ethereum Request for Comment” است که به معنای یک پیشنهاد برای توسعه اتریوم است. عدد ۲۰ نیز به شماره پروپوزال مرتبط با این استاندارد اشاره دارد. این استاندارد، مجموعه‌ای از قوانین و مقررات را تعریف می‌کند که هر توکن باید از آن‌ها پیروی کرده تا بتواند در شبکه اتریوم به درستی عمل کند.
یکی از دلایل محبوبیت توکن‌های ERC-20، کاربرد گسترده آن‌ها در پروژه‌های جذب سرمایه و ICOها است. به بیان ساده،ERC-20 یک پروتکل رسمی است که به بهبود عملکرد بلاک چین اتریوم کمک می‌کند. این استاندارد در سال‌های اخیر تاثیر چشمگیری بر صنعت بلاک چین و ارزهای دیجیتال داشته و به توسعه صدها برنامه غیرمتمرکز (DApps) بر روی پلتفرم اتریوم کمک کرده است.
بلاک چین اتریوم و توکن‌های ERC-20
اتریوم به عنوان یک شبکه غیرمتمرکز از رایانه‌ها، دو کارکرد اصلی دارد که آن را از سایر بلاک چین‌ها متمایز می‌کند. نخست، بلاک چینی است که تراکنش‌ها را به صورت غیرمتمرکز ثبت و ذخیره می‌کند. دوم، ماشین مجازی اتریوم (EVM) است که امکان ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. این دو ویژگی، اتریوم را قادر می‌سازد تا از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) به شکلی گسترده پشتیبانی کند.
برنامه‌های غیرمتمرکز، بسته به نوع کاربری و هدف خود، می‌توانند توکن‌های دیجیتالی خود را ایجاد کنند که معمولاً از استاندارد ERC-20 پیروی می‌کنند. این توکن‌ها می‌توانند نقش‌های متنوعی ایفا کنند؛ از جمله به عنوان ارز دیجیتال، سهام یک شرکت یا حتی به عنوان مدرک مالکیت یک کالای ارزشمند مثل طلا.
استاندارد ERC-20 برای توسعه‌دهندگان اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا با استفاده از آن، ایجاد یک توکن بدون نیاز به ساخت یک بلاک چین جدید و شروع از صفر ممکن می‌شود. علاوه بر این، طراحی شبکه اتریوم به گونه‌ای است که با توکن‌های جدید سازگاری کامل دارد و این توکن‌ها نیز مطابق با قوانین و مقررات این شبکه ایجاد می‌شوند.
کاربردهای توکن‌های ERC-20
توکن‌های ERC-20 به دلیل ویژگی‌ها و انعطاف‌پذیری خود، در طیف گسترده‌ای از کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله مهم‌ترین این کاربردها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- توکن‌سازی دارایی‌های فیزیکی
از توکن‌های ERC-20 می‌توان برای نمایه‌سازی دارایی‌های فیزیکی مانند املاک، مستغلات و آثار هنری استفاده کرد. این توکن‌ها امکان معامله و انتقال مالکیت این دارایی‌ها را به صورت دیجیتالی فراهم می‌کنند.
- کاربرد در قراردادهای هوشمند
توکن‌های ERC-20 در بستر بلاک چین اتریوم قرار دارند که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. این قراردادها امکان خودکارسازی فرآیندهای مختلف تجاری مانند مدیریت زنجیره تأمین یا سیستم‌های رای‌گیری را فراهم می‌کنند.
- برنامه‌های وفاداری و پاداش
از توکن‌های ERC-20 می‌توان برای ایجاد برنامه‌های وفاداری و پاداش استفاده کرد. این برنامه‌ها به کسب‌وکارها کمک می‌کنند تا مشتریان خود را تشویق به مشارکت بیشتر و ادامه فعالیت کنند.
- افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها
این توکن‌ها می‌توانند با ساده‌سازی تراکنش‌های مالی، کاهش هزینه‌های اداری و افزایش سرعت نقل‌وانتقال پول، کارایی را افزایش دهند.
نحوه کارکرد توکن‌های ERC-20 و استانداردهای آن
یک توکن زمانی به عنوان ERC-20 شناخته می‌شود که به طور خاص بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده و فقط در این شبکه عمل کند. این توکن‌ها به مجموعه‌ای از استانداردها پایبند هستند که به آن‌ها امکان تعامل و مبادله با دیگر توکن‌ها در شبکه را می‌دهد. بنیاد اتریوم شش قانون اجباری و سه قانون اختیاری برای این توکن‌ها وضع کرده است که عملکرد آن‌ها را تعیین می‌کنند.
توابع اصلی در توکن‌های ERC-20
- :Total Supply این تابع تعداد کل توکن‌های موجود در شبکه را مشخص می‌کند و تعیین‌کننده حداکثر مقدار توکن‌هایی است که می‌توانند در بلاک چین اتریوم منتشر شوند.
- :Balance of این تابع تعداد توکن‌های موجود در یک آدرس خاص را نشان می‌دهد. به بیان ساده‌تر، این تابع میزان توکن‌هایی را که یک کاربر یا قرارداد هوشمند در حساب خود دارد، مشخص می‌کند.
- :Approve این تابع به کاربر اجازه می‌دهد تا پس از تایید موجودی حساب، تعداد مشخصی توکن را از آدرس قرارداد برداشت کند. این فرایند برای جلوگیری از تقلب و اعتبارسنجی تراکنش‌ها ضروری است.
- :Transfer این تابع پس از تایید موجودی کاربر، امکان ارسال توکن‌ها به آدرس‌های دیگر را فراهم می‌کند. در واقع، این تابع به صاحب قرارداد هوشمند اجازه می‌دهد تا توکن‌ها را به حساب‌های دیگر منتقل کند.
- :Transfer from این تابع به کاربران اجازه می‌دهد تا پرداخت‌های خودکار را تنظیم کنند. به عنوان مثال، می‌توان پرداخت‌های دوره‌ای مانند اجاره یا قبوض را به طور خودکار از طریق این تابع انجام داد.
- :Allowance این تابع بررسی می‌کند که آیا یک کاربر به اندازه کافی توکن برای انجام یک تراکنش خاص دارد یا خیر. در صورتی که موجودی کافی نباشد، این تابع به طور خودکار تراکنش را لغو می‌کند.
توابع اختیاری در توکن‌های ERC-20
علاوه بر توابع اصلی، استاندارد ERC-20 سه تابع اختیاری نیز دارد:
- :Token Name این تابع نامی برای توکن ایجاد می‌کند که به صورت اختیاری می‌تواند اطلاعات هویتی توکن را نشان دهد.
- :SYM (Symbol) این تابع نمادی برای توکن تعیین می‌کند که معمولاً شامل ۳ یا ۴ حرف است و به توکن هویت منحصر به فرد می‌بخشد.
- :Decimals این تابع مشخص می‌کند که توکن تا چه تعداد اعشار قابل تقسیم است، و در واقع کوچک‌ترین واحد توکن را تعیین می‌کند.
این توابع و استانداردها به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا بدون نیاز به ساخت بلاک چین اختصاصی، توکن‌های خود را به شکلی سازگار با شبکه اتریوم ایجاد کنند.
